Gülüşler…
Gülüşlerin ışıldıyor ilk zihnimde
adını her fısıldadığımda.
Yüreğimin ucunda sıyrılıp dudaklarıma takılan iki hece
dikiveriyor bakışlarını yüzüme.
Kapadıkça gözlerimi kurtulmak adına daha bir belirginleşiyor suretin.
Sonra gidişler…
Gidişlerin iniveriyor beynimin orta yerine.
Hani öyle ardına bile bakmadan değil,
gözünü bile açmadan salınarak gidişlerin.
Ölesiye kör ardından baka kalan,
hazan vurup yağmur düşmüş göz bebeklerime
ve boşluğa sarılan ellerime
ve de sağır, rüzgarına takılmış, söylenen birkaç
boğazıma dizilmiş onlarca kelimeye
En son yokluklar…
Yokluğun kırıyor yüreğimin kapılarını.
İçime doluyor kokun eşliğinde gelen ayaz.
Sensizlikten titredikçe ellerim
yitiriyor ışığını gözlerin…