İçimde yalandan bir boşluk
ipi çekilesi düşünceler,
birde ben varım ipin ucunda
yalın ayak beklemekteyim
ısrarını vehmine verdiğim...
Karanlıklar, elinde kainat haritasıyla
beni arıyor
ben mi?
Hala kainat etrafımda dönüyor zannetmekteyim...
asılı bir urgan ipin ucunda düşüncelerimle...
Bir sen anlardın ya beni ,kavuştururdun
dilsizleri,gönülsüzleri,kimsesizleri...
Ellerinle değilde gönlünle çağıracağın vakte kadar kapattım kapılarımı;
Çıkış yine sanadır diye umuyorum ayyüzlüm
bu ümitle gönlümü senden ,vuslatı benden alıyorum;
bir çırpıda boğulacak yürekle ,
kapılar ardında bekliyor olacağım...
Çağırman ümidiyle ayyüzlüm
Bu sitedeki lavinya.net forum/panolar sayfası bölümü 22 yıl önce yani 2002 yılında kurulmuş, 11 yıl önce 2013 yılında ise aktif kullanımı durmuştur. Güncel/yeni paylaşım yoktur. Yalnızca arşiv/nostalji için yayına açıktır.
Bir tutam nefes
-
metalipsis
-
metalipsis
Bir derinlik içinde kaybolmuş hayatlardan çıkış arayan düşüncelere tutunup yukarı çıktığımda;
kendi karanlığımdan başka bir ses duymadım...
bir hiç ki kendi özgül ağırlığında yokluk türküsü söylüyor;sağdan sola dönen her bakış bende yokolup gitmekte.Cinnet dehlizlerinden sana şarkılar söylerken bile...
kendi karanlığımdan başka bir ses duymadım...
bir hiç ki kendi özgül ağırlığında yokluk türküsü söylüyor;sağdan sola dönen her bakış bende yokolup gitmekte.Cinnet dehlizlerinden sana şarkılar söylerken bile...
-
metalipsis
cümleten merhaba
biraz uzun ara oldu ama,neyse
murat bana bir aralar blog mevzunu bahsetmişti
bilmem yerimidir burası ama
benimde bir blogum(günlük gibi)
var:)karşındakine söyleyemedigin herşeyi oraya yaza biliyorsun:):):):):)
http://spaces.msn.com/members/metalipsis/
biraz uzun ara oldu ama,neyse
murat bana bir aralar blog mevzunu bahsetmişti
bilmem yerimidir burası ama
benimde bir blogum(günlük gibi)
var:)karşındakine söyleyemedigin herşeyi oraya yaza biliyorsun:):):):):)
http://spaces.msn.com/members/metalipsis/
-
metalipsis
Bavullari hep toplu durmali insanin...
Bir gün telefonlarin hiç çalmayabilecegi hesaplanmali...
Tül perde arkasindan misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli. ihanetlere, terk edilmelere, bir basina birakilmalara hazirlikli olmali.
Yalnizliga alismali. Dayanisma, günümüzün borsasinin en çok deger kaybeden hisse senetlerinden biri artik.
Bireyin kesif çagi, geride kirik dökük yalnizliklar birakti. Terörün bile bireysellestigi çagdayiz. Zaman, birlikten kuvvet dogurma zamani degil;
Zaman, tek basina dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanidir. Sokaklar dolusu issizlikla bas basa yasamayi göze almali insan. Güvendigi daglardaki karlara bakip ders çikarmali.
Hüzünlü bir sarkiyla paylasilan gecelerde basini dayayacak bir omuz arama huylarindan vazgeçmeli.
Sofrada tek tabaga, tabakta az yemege alismali. Romanlardan yalnizligi yücelten paragraflar asmali evin en görünür duvarlarina. “Yalnizlik paylasilmaz, Paylasilsa yalnizlik olmaz” Dizeleriyle baslamali güne. Telesekretere “su anda size cevap verebilecek kimse yok” denmeli, “Belkide hiç olmayacak” cevapsizliga, sessizlige isinmali.
Oysa sessizlik haksizliga alkistir. Hakliligin onuru yasatir insani. Susmanin utanci öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde “Dogruydu, yaptim” la teselli bulmali insan.
Feryada komsularin yetismemesine, Soguk duvar diplerinde sessizce aglasmaya alismali. Kendiyle hesaplasmaya çalismali.
Gece yastikla aglasmaya, sabah aynayla gülüsmeye, Kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazir olmali. Hep basini alip gidebilecek kadar cesur,
Ama hep kalip savasacak kadar gözü pek olabilmeli. Sessizligi, sese dönüstürebilmeli. Ve sirt çantasini her daim hazir tutmali ve her zaman Bavullari toplu durmali insanin.
Bir gün telefonlarin hiç çalmayabilecegi hesaplanmali...
Tül perde arkasindan misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli. ihanetlere, terk edilmelere, bir basina birakilmalara hazirlikli olmali.
Yalnizliga alismali. Dayanisma, günümüzün borsasinin en çok deger kaybeden hisse senetlerinden biri artik.
Bireyin kesif çagi, geride kirik dökük yalnizliklar birakti. Terörün bile bireysellestigi çagdayiz. Zaman, birlikten kuvvet dogurma zamani degil;
Zaman, tek basina dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanidir. Sokaklar dolusu issizlikla bas basa yasamayi göze almali insan. Güvendigi daglardaki karlara bakip ders çikarmali.
Hüzünlü bir sarkiyla paylasilan gecelerde basini dayayacak bir omuz arama huylarindan vazgeçmeli.
Sofrada tek tabaga, tabakta az yemege alismali. Romanlardan yalnizligi yücelten paragraflar asmali evin en görünür duvarlarina. “Yalnizlik paylasilmaz, Paylasilsa yalnizlik olmaz” Dizeleriyle baslamali güne. Telesekretere “su anda size cevap verebilecek kimse yok” denmeli, “Belkide hiç olmayacak” cevapsizliga, sessizlige isinmali.
Oysa sessizlik haksizliga alkistir. Hakliligin onuru yasatir insani. Susmanin utanci öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde “Dogruydu, yaptim” la teselli bulmali insan.
Feryada komsularin yetismemesine, Soguk duvar diplerinde sessizce aglasmaya alismali. Kendiyle hesaplasmaya çalismali.
Gece yastikla aglasmaya, sabah aynayla gülüsmeye, Kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazir olmali. Hep basini alip gidebilecek kadar cesur,
Ama hep kalip savasacak kadar gözü pek olabilmeli. Sessizligi, sese dönüstürebilmeli. Ve sirt çantasini her daim hazir tutmali ve her zaman Bavullari toplu durmali insanin.
-
metalipsis