Lavinya.Net Panolar

Bir hikâye vardı eskiden
Kim yazmış kim okumuş bilinmeyenlerden
Hani masal derler ya
İşte öyle bir şey
Sen anlatmaya başlarsın
Toplanır etrafına birkaç yabancı
Pür dikkat dinlerler
Heyecan içinde sonunu beklerler
Birinci kısmı antlınca
Sonu tahmin ederler
Bilemezler
Bakarlar biteceği yok
Teker teker eksilirler
Sen anlatmaya devam edersin
Tek kişi kalıncaya kadar
Seni dinleyen
Son kalan bakar etrafına
Kimse yok!
Bir sessizlik olur
Gözlerinin içine bakıp dersin ona
İşte hikâyenin sonu böyle
“Birde bakmışsın kimse kalmamış etrafında “

Dostluk

dostluk:
buda bir fikir ama tek kelime değil

insan onu sevenlere ihtiyaç duyar.belki ailesi belki dostu belki de sevgilisi!eğer çevrende seni dinleyecek insanlar varsa şanslısın demektir.

hikayeni sonuna kadar dinleyecek,bitişine kadar ve bitişinden sonra seni terketmeyecek dinleyicinin zor bulunacağı,belki de imkansızlığı

hikayeyi dinleyen için çok iyi yorumlar bunlar
ama yabancı da var

bu şiiri yazarken ben o yabancı olmadım. dinleyende

güzel bir şiir...ya sen ne anlatmak istedin acaba?

ben sadece kaç kişinin hikayelere ilği gösterdiğini merak ettim desem
olur mu acaba
bence yeterli olmaz ben içimden gelenleri yazdım. insanlara bir şeyler vermeye çalışıyorsan ve o insanlar kalabalıksa zannettiğinden daha sabırsız olurlar onları bir arada tutmak zordur.
netice hemen elllerine geçsin isterler
bence
tahminleri yer yer doğru çıkmalı
anlatmak sadece anlatmış olmak için değil öğretmek için olmalı
eğer birine bir şey öğretmek istiyorsan seni anlamalı ilkte bu olmasada ikincide olmalı...
ve bu hikaye aynı zamanda yaşam

vefaatın olsada yüz yaşında
yanlızsın mezarda