Lavinya.Net Panolar

gidiyorduk gemimizin rotasız bulacağı limana."rotamız" hiç olmamıştı ki zaten,çekinmemiş ve korkmamıştık konaklayacağımız yerden

önemli de değildi zaten..Ama şimdi dümeni kırık,yükü ağır..

yükümüz belki bizi dibe çekecekti,belki de hiç beklemediğimiz bir fırtına alabora edecekti kocaman denizde pervasızca sallanan sandalımızı....yeni yuvamız olurdu belki mavi derinlikler....

ellerimden tut.. böylesi gidişler korkutur hep beni. mavi gözümü alır, parçalanır üzerimize vuran tüm ışıklar.. biraz buruk biraz parçalanmış olsada içim, ellrimden tut, bu gidiş, bu sürükleniş korkutur beni...

Ama söyleyemem korktuğumu,sen bil ve bırakma elimi.Pervasızca kullandığımız zamanın acısını çekerken döktüğümüz gözyaşları söylesin sana titrediğimi...

ilerliyorduk denizde her dalgada bir başka sallanan sandalımız da.yanımızda kalan bir avuç mutluluktu..ne ekmek ne su ne de şarap vardı.ama sende biliyordun ki biz onlar olmadan da mutluyduk.ne dersin ıssız bir adanın sessizliğine kürek çekmeye?

Bir şeyleri bitirmeye eskiden kalan ne varsa ...
Ve yeni bir başlangıç aramaya ,yeni bir dünya kurmaya, yeni hayaller kurmaya, yeni bir biz yaratmaya...

alabora olacağız belki,ama kalbimiz he birbirimiz için çarpacak....biraz gayret bize gerek olan....

Bu yürek cırpınımları bize güç verecek..

Bu yürek hep çarpacak ..

Gücümüz sınırsın olacak...