Bu sitedeki lavinya.net forum/panolar sayfası bölümü 22 yıl önce yani 2002 yılında kurulmuş, 11 yıl önce 2013 yılında ise aktif kullanımı durmuştur. Güncel/yeni paylaşım yoktur. Yalnızca arşiv/nostalji için yayına açıktır.
ben istanbul u terk ettiğimde depresyona girmiştim.
Türk olan herşey beni hep mutlu edip hem de ağlatıordu..
Örneğin bir biskrem paketi sizi ne kadar mutlu edio böle durumlarda anlatamam.İnanın bana , öyle depresyon a girmiştim ki , Grup hepsi : olmaz oğlan dinlerken bile duygulanıodm o derece
bence hayat herşeye rağmen güzel en büyük yaralar bile kapanıyorsa niçin korkalım hayattan hayatı seviyorum ve sizde sevin ve bakın herşey nasıl tersine dönüyor
evet bu nası bişeydir anlamıyorum hem ordan kurtulmak istersin hem de gerçekten kurtulursam bu şekilde yaşayabilir miyim die düşünürsün çünkü o DİP'lere alışmışsındır. umarım o çıkış yolu bir gün bulunur.onun için diil mi zaten bu yaşananlar....MAVİYE BOYADIĞIM GÖKYÜZÜM VARDI KUŞLARIMI KİMLER ÇALDI.
insan depresyonda olunca herşeye ve herkese karşı çıkmak istiyo sanırım ya da sadece ben öyleyim..ben depresyona girince kendimi daha çok yargılıyorum hayata ve hayatın getirdiklerine karşı çıkıyorum. en son imkansız bir aşk yüzünden depresyona girmiştim
emrepark yazdı:ben hiç depresyona girdiğimi hatırlamıyorum çünkü hiç depresyondan çıkmadım ki ya da o benim içimden çıkmadı bi türlü.Yara gibi,sargısız bi yara...
senin adına üzüldüm kızılgece ama benim gibi olan,beni anlayabilcek hiçkimsenin olmadığını düşünüyodm meğer kader ortağım varmış.Üzülme arkadaş hayat bize de böyle işte ne yaparsın
dipte de dieğilim,sonda da değili, depresyonda da değilim dipten sondan ve depresyondan 16 ağustosta saat 4 ü 5 geçe çıktım arkadaşlar.
şuan keyfim iyi allah bozmasın.
