Lavinya.Net Panolar

biraz çalıntı olcak ama bir pesimistin gözyaşları benimkisi kimseyi etkilemek istemem

Of oof!Ölüm kadar soguk bişi varmı acaba şu dünyada?
Ben de gecen sene bölümümden ve aynı deney grubunda oldugum,dünya tatlısı,canayakın,hayat dolu bi kızı kaybettim.Kız daha 18 inde uykusunda beyin kanaması gecirerek vefat etti.O gün benim için sıradan bi pazartesi günüydü.Her zamanki gibi haftann başı olmakla beraber ayrıca da en sıkıcı günüydü.Ama kim bilebilirdi ki bu pazartesinin sıkıcılıkta,depresiflikte,igrençlikte diger pazartesilere açık ara fark atacagını.Sınıfa girdigimde yine deney grubumdan başka bi ark.ım bana yeşimin haftasonu beyin kanaması gecirdigini ve yogun bakımda oldugunu söyledi.Önce kulaklarıma inanamadım nası yani ya vakti gelmiş de geçiyor olan bunca yaşlı duruken nası bölesine bi felaket hayatının baharında olan bi insanın başina gelebilirdi.Ama ark.ım ciddiydi ve yeşimi ziyarete gidilecegni söylüyordu.Tabi istinasız hepimiz beyin kanaması gecrdi ama nihayetinde kurtulacaktır die umarak kaldırıldıgı hastanenn yolunu tuttuk.Biz oraya vardıgımızda ailesini hastanenn bahcesinde bi köşede toplanmış olarak bulduk ve tam biz adımımızı atar atmaz hastanenn avlusunda bi feryat koptu..ama nası bi feryat anlatamam..sanki israfil sur' a üflemişcesine korkunc bi sesti.Kızın annesiydi.Biz hala öldmüş olabilecegini konduramıoduk,annesi üzüntüsünden böle die düşünüoduk ama yanlarına gidince acı gercegi ögrendik.Yesim ölmüştü.Evet ölmüştü artık yoktu o.Şok olmuştuk ya şok.Olamazdı yani daha gectigimiz hafta asistanlardan imza almak için beraber ugrastıgımız kız ölmüş olamazdı.O hayatdolu,neşeli kız olamazdı,olamamalıydı,bi yanlışlık vardı.Ya o anda anladımki 1 sn sonrann garantisi yok.Bu dünya çok fani,çok boş.Ama onu doldurmak,onu anlamlı kılmak da senin elinde,iş ki bu olanlardan bişeyler çıkarasın,ders alasın.

kayboLdum sanki yine gören var mı
herşey bomboş ve yine kimse yok!

bu şarkıyı söyLeyip söyLeyip duruyorum zaten

vallaha bunu hep düşünüyorum ayrılık onu kaybettigimde bende koskoca dünyada kaybolurum ve beni kimse bulamaz

katya başınız sağolsun hepinizin

saol sinan ama uzun süre etkisi altından cıkamadık hepimiz.nese ztn kalanlara bişi olmuo,olan ölene oluo vesselam..

intihar ederdim

O kadar Basitmi Peki Ya Seni Sevenler Onlardamı Seni Kayıbetti Diye İntihar Etsinler Onların Sevdikleridemi Sevdiği İnsanları Kayıbetiler Diye İntihar Etsinler ....

güzel cevap olmuş. bu dünya neleri unutturmadı ki insanoğluna

iyi ki de unutturuyor. yoksa hergün ayrı bir dert ile kaç GÜN yaşayabilirsin ki yani insan ömrü heralde bi 3-5 yıl olurdu

hiç çok yakın biri çıkmadı hayatımdan ama bunun tehlikesi iki ay önce soğuk ürpertisini hissettirdi...kaybetme korkusu da acayip can yakan bişi arkadaşlar en sevdiğiniz insanın bi hastane odasında acı çektiğini bilirken nefes almanın nasıl zor olduğunu anlatamam..ne uyku uyuyabilirsiniz ne de gülümseyebilirsiniz..her an ya kötü bişi olursa diye endişelenir durursunuz.babamın hastanede yattığı 15 koca gün boyunca hayatımda hiç tadmadığım kadar acı taddı kalbim...kardeşlerimle her gözgöze gelişimizde yaşlar hücum etti...ve bakış açımı çok değiştirdi olanlar.sabaha kadar hastanede refakat etmek,ilaç kokulu odalardan inlemeler duymak insanın psikilojisine bir yığın hasar veriyor.ama çok şükürki geride kaldı.babamın eve girdiği günkü sevincimi tarif edemem.yine de hastalık iz bırakmadan gitmiyor.ama olsun binlerce kez şükrediyorum.ona hala sarılabildiğim için

ben 4 yil önce cok sevdigim bir arkadasimi kayettim .simdi o duyguyyu anlatmaya calismayacagim anlatilimiyo zaten ama onu kaybettigim gece hic unutmuyorum o kadar derin uyumustum ki ,hayatimda hic öyle uyumadim.simdi diyeceksiniz ne vicdansiz kizsin sen öyle degil ama bunu gercekten cok istedim uyuyup sabah onu sokakta görmeyi sabah oldu sokak bostu...

Kaybetmekten kasıt ölümse gariptir insan daha çabuk kabulleniyor.Belki de aslında sonsuz bir ayrılık değil de kısa bir veda olduğu düşüncesinden, bir gün bir yerlerde tekrar bir arada olunabileceği inancındandır. Hatırlanan hoş anılar, kulakta kalan tanıdık tınılar, aşina gelen kokular insanın yüzünde garip bir tebessüm olarak beliriveriyor. Fakat söz konusu yaşarken ayrı düşmek olunca daha bir acıyor sanki insanın içi, öyle daha derin, dokundukça kanayan bir yara oluveriyor. Eeee boşuna denmiyor ölüm Allah'ın emri de şu ayrılık olmasaydı.

haklısın...zaman...kapatıyo bazı yaraları...izi kalıyo belki yaraların ama kapanıyo...ne kadar derin olursa olsun..

BU KONUYU BEN AÇTIĞIM BEN EN SEVDİĞİMİ KAYBEDİYORDUM AMA İÇİMDE HALEN BİR UMUT VARDI VE UMUDUN BİTTİĞİ YERDEYİM. EN SEVDİĞİMİ KAYBETTİM ONUN İÇİN KALBİMDE 40 MUM KAYTIM HERGÜN BİRİ SÖNECEK O MUMLARIN BUGÜN 1. SÖNDÜ KALDI 39 GÜN SON GÜN BİTTİĞİNDE ONU İÇİME GÖMECEĞİM.

Yaşamın anlamı kalmazdı herhalde...
Ama devam ederdi berbat bir şekilde....

Kağıt toplayıcısı mehmet gibi olurdu benimki...