Lavinya.Net Panolar

En son lisede ağladım.Sevdiğim insana sevdiğimi söylerken ağladım.Şimdi diyeceksiniz insan sevdiğine söylerken neden ağlasin ama ben ağladım:çünkü söyledikten sonra onu kaybettim.....

en son dün gece ağladım.

az önce ağladım... hayatımın ne kadar boş olduğunu anladım o 2 dakikalık panik anında...hiç birşey yaşamamışım ben yaa...çünkü ölümü hissettiğinde ensende hani derler ya bir film şeridi gibi geçer hayat gözlerinden, ailemden başka hiçbirşey gelmedi benim aklıma bir de birkaç silik kare...ya insanlar değersizdi ya da ben değer biçememiştim kimseye henüz...bunları düşündüm düşündüm ve ağladım....ölümden gerçekten korktuğumu anladım,ertelediklerimi düşündüm belki de gerçekleşemeyecek hayallerimi..ve boşa geçen bunca zamanı, atıl... bir de ellerini tutamadan göçüp gitmek fikri yok mu??...ağladım

ne zaman bilmiyorum,yakın bi zamandı,belki üç dört ay önce. onun için,onu düşünürken

Çok uzun zaman olmadı. Eskiye dönmekten korktum. Sadece yanlış yerde, yanlış insanın karşısında...

dün ağladım en son..ağlayarak bana ''herşey bitti mi yani son bir kez sarılabilirmiyim?'' dedi.hayır dedim.çok feci ağladı.bende tutamadım kendimi.ben ne dersem diyim sarıldı yine bana.ben kendimi sadece onun yanında bu kadar huzurlu hissediyorum...

Kolay kolay ağlayamam aslında..Ama son 3 gündür sık sık ağlıyorum düşüncelerimin,hatalarımın,yaşanmışlıklarımın,yaşamadıklarımın ağırlığını taşıyamaz oldu sanırım gözlerim..Ben ki otobüs canımdan dışarıya bakarken ağlamayı bilmezdim..

ben neredeyse hergece ağlıyorum yaşadıklarıma isyan ediyorum.ben neden mutlu olamıyorum neden allah beni bu çocukla sınıyor bilmiyorum ya bırak artık beni nefes alamıyorummmmmm düş yakamdan..

en son yaklaşık 1 ay önce kendini bilmez bir müşteri yüzünden koskoca bankanın ortasında yöneticilerimin gözü önünde ağladım. birilerine hakettiği şeyleri söyleyememek çok kötü.

4 gün önce..dedem öldü aniden..

dilekciğim başınız sağolsun Allah geride kalanlara sabır versin, ömür versin...

çok teşekkür ederim burcu...bu acıyı kimse yaşamasın

en son 4 gün önce saçma sapan arkadaşlar yüzünden ağladım geçmişdeki güzel dostluklarımı hatırladım sonra büyüdükçe insanların ne kadar bencil olabileceğine ağladım aslında ona ağlamdım geçmişdeki dostlarımın yanımda olamayışına ağladım tam olarak. çok doğru söylemiş yeni türkü

BİZ BÜYÜDÜK VE KİRLENDİ DÜNYA

dün arkadaşımı sivasa yolcularken ağladım sanırım kavuşmak zor olacak...
ayrıca ben sık sık ağlayanlardanım
yavru kedinin sesine bile yaşlar süzülür yanaklarımdan...
hani evrim teorisinde kullanılmayan organlar zamanla işlevlerini yitirirya gülmeye gülmeye unuttum artık. dudaklarım hep bükük duruyor yalnızca hıçkırma sesi çıkarıyor ses tellerim...

dün tüm gün gene dost diye bildiğim insanlardan yediğim kazık yüzünden...