Lavinya.Net Panolar

Arkadaşlar bilmiyorum neden ama gece olunca benim üstüme bir hüzün çöküyor ve sessiz bir şekilde etrafı izliyorum..Sanki herşey gündüz yaşandı ve bitti gece olunca...
Sizde nasıl bir duygu oluyor?????

Yalnızlıktan oluyor.

İnsanın kendiyle başbaşa kalabildiği en rahat ortam gece oluyor.Çünkü sessizdir, çünkü kafanızı meşgul edecek birşey yoktur düşüncelerinizden başka.Olmadık şeyler düşünür, olmadık hayaller kurarız kimi zaman.Ahmet'in de dediği gibi yalnızlıktan kaynaklanır hepsi.Yalnızsan daha bir hüzünlüdür,daha bir karanlıktır gece...Ben de çoğu zaman böyle duygulara kapılırım.Ama yine de gündüzden daha çok seviyorum geceleri ya

''gecemidir insanı hüzünlendiren
yoksa insanmıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen
gecemidir seni bana düşündüren
yoksa benmiyim seni düşünmek için geceyi bekleyen...'' demiş biri..bence güzelde demiş...

banada senin gibi hüzün verir hep geceler sebebli sebebsiz ağlamak gelir içimden...

benim de uykularım kaçıyor, bütün gün kendimi yiyip tüketmek yetmiyor bir de gece yoruyorum. saçmalık benimkisi. ama yalnız olmadığıma sevindim.

''gecemidir insanı hüzünlendiren
yoksa insanmıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen
gecemidir seni bana düşündüren
yoksa benmiyim seni düşünmek için geceyi bekleyen...'' demiş biri..bence güzelde demiş...

bence de...
hüzünlenmek için geceyi bekliyorum... sahiden böyle...
karanlıklar insanı hep boğar...

hiç sevmiyorum geceleri hele de ailemden ayrı yalnız yaşamaya başladığımdan beri gece olunca yalnızlık daha bir ağır geliyor sanki bazen düşünüyorum bu evde kaç saatir tek bir ses bile duyulmadı diye. kötü oluyor be

Yine gece yine garip bir yalnızlık....
Nereye baksam odamda anlamsız bir sessizlik..
Bomboş bir gözle sanki bana bakıyolar..
Konuşmak istiyorum nafile dinleyen bile yok..
Onlar konuşsun diyorum yine derine bir sessizlik..
'Yalnızlık bunun adı'diyorum geçiştiriyorum zamanı..
Ama sanki bu o değil.....
Ölüm desem sessizliğin adına ya da gecenin adına..
O da değil.
Ne o zaman bunun adı???
Acı damarlarıma kadar işlemiş sanki.
Yalnız kalmak yetiyor bana..
Ya da gece olması.
Karanlık odamda tavana bakıyorum anlamsızca..
Sanki bana birşeyler anlatıyor.
Dinleyin bak!!!!
Hayır hiçbirşey anlatmıyormuş..
Sadece bize sessizce bakması?
Yalnızlık..................!!!!!

İçmişim yine kafam alaçakırlı...
Yalnızlığıma kadeh kaldırdım dostlarımla..
Gece olmuş yine sıkıntılar var içimde..
Şuan sarhoş bir haldeyim..
Kızmayın bana.....
Ağlamaklı gözlerim yine çaresiz yine hüsran bakışlar...
Aslında sarhoşum unutmam lazım..
Ama nedense unatamadığım hatıralarım..
İşte yine gece oldu yine hüsran yine yalnızlık.......

var mı onun gibi, gizleyen,örten?.. gece demeyin, derinlikler istemiyorum,zamanı değil

gecenin hüznü çöker üstüme hep.. bu hüzünden dolayıdır ki yatsam bile rahat edemem geceleri..