Bu sitedeki lavinya.net forum/panolar sayfası bölümü 22 yıl önce yani 2002 yılında kurulmuş, 11 yıl önce 2013 yılında ise aktif kullanımı durmuştur. Güncel/yeni paylaşım yoktur. Yalnızca arşiv/nostalji için yayına açıktır.

güneşe akın..

Sizin Kürsünüz. Genel de Konu dışı başlıklar...
Cevapla
pene
Üye
Üye
Mesajlar: 27
Kayıt: Pazartesi, Ocak 23, 2006 10:09
İsim: red

güneşe akın..

Mesaj gönderen pene »

mutsuz,huzursuz,kararsız,umutsuz,çaresiz,uyumsuz,düğümlü,çözümsüz..
dolaşırken ortalarda..
karşıma beni sorgulayan ve doğru(!) yolu bulmam için çaba gösteren bişey çıktı..
nane şekeri gibi yeşil ve ferahlatıcı..
bileklerimden sızan kan gibi..
asi ve cesur..
kendi karmaşasının çözümünü bende arayan,
düşüncelerini ne kadar tekrarlarsa o kadar pekiştireceğini düşünen bişey..
tam olarak tanımlayamıyorum..
bir dilim çikolatalı kek gibi duruyor karşımda..
iştah açıcı,lezzetli..
ne olduğu belli bişey..
ama çikolatalı kek tadında diil..
hatta biraz bekletince kapuska kadar kötü kokuyor..
beni keklerden,nane şekerlerinden,insanlardan soğutuyor..
karşıma geçmiş doğru yolu anlatıyor..
ama rahatsız..
fazla rahatsız..
halbuki bana açıklamak zorunda diil..
ben onu anlıyorum..
hem o da beni anlıyor..
görmek istiyor ama bakmaya korkuyor..
sonra yapamadıklarını benim üstüme yıkıyor..
ben senin yanından kaçalı çok oldu..
anladığını kabul etmeni bekledim..
sormanı bekledim..
ama hep geç kaldın..
her akşam..
ayrılırken..
bana düşün dedin..
başka bişey yapma sadece düşün..
sözünü tuttum..
ve hala aynı yerdeyim..
düşündüm..
çok düşündüm..
kendim gibi düşündüm..
kendim oldum..
hatta hep senin yüzünden..
düşündükçe kendimden bile soğudum..
Kullanıcı avatarı
sehrikalp
Admin
Admin
Mesajlar: 786
Kayıt: Pazar, Eylül 18, 2005 22:22
İsim: Serkan
Konum: İstanbul

Mesaj gönderen sehrikalp »

Kimsin sen? Kaybettiğim ruhun yeni bedeni mi? Neredesin, kimsin sen? Ne diye tanıdık sesler geliyor kaleminden? Soru sormak zamanı değil, sorularla kaybettim o ruhları... Sadece kelimeler, susmayı öğrendim çünkü... (Yalan)
seyytan
Kıdemli üye
Kıdemli üye
Mesajlar: 1470
Kayıt: Çarşamba, Ekim 26, 2005 22:30
İsim: Metin Çetin
Konum: Aydın

Mesaj gönderen seyytan »

fazla düşünmekte insana olmadık olaylar yasata bilir yaa...
pene
Üye
Üye
Mesajlar: 27
Kayıt: Pazartesi, Ocak 23, 2006 10:09
İsim: red

Mesaj gönderen pene »

sehrikalp yazdı:Kimsin sen? Kaybettiğim ruhun yeni bedeni mi? Neredesin, kimsin sen? Ne diye tanıdık sesler geliyor kaleminden? Soru sormak zamanı değil, sorularla kaybettim o ruhları... Sadece kelimeler, susmayı öğrendim çünkü... (Yalan)
ruhun nerelere kaçmış..
kimlere sığınmış bilsem..
neredeyim..
kimim..
bi de ben görsem..
sorularla kaybettiğim aklım ve varlığım kadar yalansa..
beni anlatan tek cümlede özetlenmiş bütün hayatım..
kurtulamayan -nedeni bu..
Kullanıcı avatarı
sehrikalp
Admin
Admin
Mesajlar: 786
Kayıt: Pazar, Eylül 18, 2005 22:22
İsim: Serkan
Konum: İstanbul

Mesaj gönderen sehrikalp »

Ve bitmemişti hikaye. Kendimi kandırmak için ara sıra yolculuklara çıkıyordum. Zaman ve zaman ve zamanlar geçmişti. Milyonlarca yeni anı birikmişti o şehrin bize ait sokaklarında. Tortulardı ancak bana kalan. Gidenler, uçuvermişlerdi. Küçücük bir anı kırıntısı, çok eski bir dostun sıcacık merhabası yeterdi beni mutlu etmeye. Boğazıma düğümlendi o anılar. Sanki yaşanmamışlardı. Bazen ben bile geçmişimi kendimin uydurduğuna inanasım geliyor.

Gemilere kaçak binip dünyanın çıkmaz sokaklarında kaybolmak isteyen hüzün ruhlu çocuk, neredesin? Evden kaçıp, önüne çıkan ilk otobüse atlayıp bir dağbaşında inivermiştin. Gece olmuştu. Sonsuz yıldız ormanında uyumuştun. Hırçın ruhun kendini bulmuştu ve tanışmıştın onunla ilk kez.

Bana kalan giderken bıraktığın bir kaç kelime, avuçlarımda hala harflerin. Dön desem, ne olur dön artık, dön...
pene
Üye
Üye
Mesajlar: 27
Kayıt: Pazartesi, Ocak 23, 2006 10:09
İsim: red

Mesaj gönderen pene »

fazla..
hep daha fazlasını isteyen benim için bile..
bu kadarı çok fazla..
kötünün bile en kötüsü olsun..
ölümün en acılısı..
tren raylarında can çekişen..
ki ölmenin de tadına varabileyim..
diyen benim için..
bile..
çok..
uçurumdan düşmeyi kalıp hayatı görmeye tercih etmek..
fazlası..
acının bile en fazlası..
istediğim..
peki neden hala 24.katta dururken parmak uçlarım..
devam etmek niye..
yıllar zorla önce öldürdüğüm arkadaşımla..
birlikte..
gitmeliydim..
2. bir şans..
düşünecek bişey kalmamış..
bu sefer zorla kendini öldürmek isteyen arkadaşımla çıkmalıyım bu yolculuğa..
beni çağırıyor..
bilekleri okşamaya bayılan jilet..
ve rengini rengime katıp..
düş sokağı değil..
düş çıkmazı..
yol bitti..
enerjim..
isteğim..
umudum..
ben bittim..
tükendim..
olmaz olsun artık böyle hayat..
yoktan seçmeli bi sınavdı..
ama daha seçimleri reddediyorum..
hayatı..
insanlığımı..
gerçekleri..
düşleri..
devam etmeye halim yok..
benim aşklarım senin yalanların adına..
hoşçakal dünya..
Kullanıcı avatarı
sehrikalp
Admin
Admin
Mesajlar: 786
Kayıt: Pazar, Eylül 18, 2005 22:22
İsim: Serkan
Konum: İstanbul

Mesaj gönderen sehrikalp »

Ölüm ardına bakmadı hiç ve sessiz değildi. Alıp götürdükleriyle sevinen şımarık bir nefretti. Ayak uçlarımızdan akıp giden binlerce hayat, yalandı. Tutamadığımız iplerdi ölümler.
Şimdi ayaklarımızın altından kayan yeryüzünde ölüm öfkesini kusuyor üzerimize. Yeni bir başlangıcın korkusuyla kaçıp gitmek istiyoruz kendisizliğimize. Başlamak bitirmektir, biliriz: "Her insan doğarken ölmeye başlar".
Kalan sudur, ruhumuzu arındıran. Şelale olmadı, herkese yetmedi. Kirlendik değil mi? Şelaleler düşlerken, çöllerde toz toprak içinde çatlak dudaklarımızla merhamet dilendik, kirlendik.
Kendi suyunu yarat, dedi tanrı. Beceremedik.
Cevapla