Lavinya.Net Panolar

Kimi insanlar,özgür olmayı davranışlarında kurallara,törelere uymamakta veya toplumsal sınırları,yasakları aşmakta arar.
Oysa gerçek özgürlük içteki özgürlüktür.
Kendi kafanızda kazılı sınırları aşabiliyor musunuz?
İşte o zaman ancak gerçekten özgür olursunuz.
Bir film görmüştüm,kafasında ve gönlünde özgür olan bir kızla öylesine bir özgürlüğe erişemeyen sevgilisi arasındaki gerilimi anlatan bir filmdi.
Kızın, kendisini hor görmesine dayanamayan erkek bir gün çırılçıplak soyunup pencereye çıkıp “İşte özgürüm“ diyordu.
Kızın verdiği karşılık şuydu;
"Özgür değil çıplaksın"

sıradanlık mahzeninde kaybetmek için yolunu...
hissetmeli ve dinlemelisin aklını ve ruhunu
sırlar bilmem aslında hayat hakkında,
sırların içinde bir hayat için...

sonsuzluk şarabı içmek isteyen gelsin
dilini kalbine dolayan gelsin
herbir ayrılığı isyan bilen gelsin
isyanda bile inleyen gelsin
gönlü gönül gören gelsin
ayıbını tevbesiyle örten gelsin
şeklini kullugunda bulan gelsin
ruhunu yokluğa atan gelsin...

Gülmek, aptal görünme riskini göze almaktır,
Ağlamak, duygusal görünmeyi göze almaktır,
Birine ulaşmak, ona bağlanmayı göze almaktır,
Duyguları açıklamak, reddedilmeyi göze almaktır,
Hayalleri açıklamak, alay edilmeyi göze almaktır,
Sevmek ,sevilmeme riskini göze almaktır,
Tüm zorlukların üzerine gitmek, başarısız olma riskini göze almaktır,
Fakat bu riskler göze alınmalıdır, çünkü hayattaki en büyük tehlike hiç risk almamaktır,
Hiçbir şeyi göze alamayan kişi, hiçbir şeye sahip değildir ve kendisi de bir hiçtir.
O, acı ve kederden kendisini sakınabilir, ama hiç bir zaman, hissetmeyi, değişmeyi, büyümeyi veya sevmeyi öğrenemeyecektir.
O, kaidelere prangalanmış bir köledir.
Yalnızca risk alan kişi özgürdür.

Bavulları hep toplu durmalı insanın... Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı... Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli. ihanetlere, terk edilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı. Yalnızlığa alışmalı.

Dayanışma, günümüzün borsasının en çok değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık. Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı. Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; Zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır.

Sokaklar dolusu ıssızlıkla baş başa yaşamayı göze almalı insan. Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı.Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başını dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli. Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı. Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına. “Yalnızlık paylaşılmaz, Paylaşılsa yalnızlık olmaz” Dizeleriyle başlamalı güne. Telesekretere “şu anda size cevap verebilecek kimse yok” denmeli, “Belkide hiç olmayacak” cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı. Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.

Haklılığın onuru yaşatır insanı. Susmanın utancı öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde “Doğruydu, yaptım” la teselli bulmalı insan. Feryada komşuların yetişmemesine, Soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı. Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı. Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, Kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı. Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, Ama hep kalıp savaşacak kadar gözü pek olabilmeli. Sessizliği, sese dönüştürebilmeli. Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı ve her zaman Bavulları toplu durmalı insanın.

Artık daha az seviyorum seni...
Unutur gibi..ölür gibi daha az...
Yeniden ödetiyorum kendime
Onca aşkın öğretemediğini...

Aramızdaki uzaklığın karanlığında
Geceler kısalıp..gündüzler uzuyor öyle olunca..

Bir tek gece vardır insanın hayatında..
Ömür boyu sürer nöbeti...

Daha az seviyorum seni...
Giderek daha az...