Lavinya.Net Panolar

masum yürekler de ağlar bilir misiniz? ama nerede ve ne zaman ağladığını bilir miyiz acaba? kurşunlanan binalarda mı, umutsuz yarınlarda mı, unutulmuş dünde mi? hangi masum çoçuk ağlıyor biliyor musun............?

kimi çocuk annesi babası şeker almadı diye ağlıyor ,kimisi savaşlar da annesinin babasının ardından ağlıyor...

televizyondaki bir yardım programında fakir bir ailenin üyelerine teker teker ne istedikleri sorulmuştu,eksikliklerin tamamlanması için..sıra evin küçük çocuğuna geldi ve onada bu soru soruldu:
_bizden istediklerin nelerdir diyee istediğini söyle herşeyini tamamlayacağız...
Ben şunu düşünmüştüm şimdi birsürü oyuncak şeker çikolata falan ister diye ama çocuktan duyduğum söz beni yaşıyor olmaktan utandırmıştı kendimden nefret etmiştim onun cevabı şuydu:
_kuru fasulye yemek istiyorum...


BİZLER ZAVALLIYIZ...

bana masum çocuk denildiğinde hep savaşın ortasında silah sesleri arasında yok olan küçücük hayatlar gelir. dönem ödevi hazırlanırken bunlara dair o kadar çok şey öğrendim ki inanın insanın kanını donduran, bu da mı olur dedirten görüntüler, yaşamlar var... biz bugün ufak şeyler için şikayet ederek acizliğimizi gösteriyoruz aslında. daha ne yazayım bilmiyorum ama umarım birgün o masum yüreklerin sahipleri güler...

özgürlük getirmek için başkalarının ülkelerine mermileriyle tanklarıyla ve bütün ahlaksızlıklarıyla girenler utansın demek geliyor içimden ama utanmak insanlara özgü bir his.onlar bunu hissetmekten bile aciz karanlığın cüceleri....gün gelir elbet...

özlemlerle dolu kalbin yeni özlemlerle dolmasıyla ağlarlar.... ağlamaktan başka ne gelir ellerinden? gülümsemeyi unutmuş, sessiz yüzler...

Yürekte barınan her çocuk biraz gözyaşından geçmiş olsada ne şanslıyız biz..Etrafında olup bitan çirkinliklerden haberi olmayan ve her bir tanesi tonlarca elmas değerinde olan o yaşları döktürdüğümüz için mi suçlamalıyız kendimizi , elimiz kolumuz bağlı seyirci kaldığımıza mı ?? Savaşlar,kavgalar,ölümler,açlık,yoksulluk derken şikayet etmeyi iyi bilen ama bunu yapmaktan da ileri gidemiyoruz ne acı ki..Yazık!

dünyadaki ilk hissi acı olan çocuklar ve o hissi tattıran insanlar oldukça vicdanım hiçbir zaman rahat olmayacak ve kin duymaktan vaz geçmeyeceğim

feridun düzağaç,bülent ortaçgil,aylin aslım,mor ve ötesi,athena,vega,koray candemir ve nejat yavaşoğulları gibi duyarlı bir kaç sanatçının bundan bir kaç yıl önce hep bir ağızdan söylemiş oldukları 'savaşa hiç gerek yok'isimli parçayı hatırlıyorum ve ondan sonra olanları..şarkı şöyle başlıyordu:
"hayattayken çocuklar ,konuşmak gerek çocuklar.."
işte o gün hayatta olan çocukların çoğu şu an yaşamını yitirmiş durumda..bir köşeye sıkıştırılıp babasının gözleri önünde vurulan çocuğu unutmadım..o koca tanka elindeki taşla meydan okuyan çocuğu unutmadım..bombalanan evin enkazının altından çıkarılan 2-3 aylık bebeği unutmadım..babasının nereye götürüldüğünü bilmeyen küçük kızın ağlayarak okuduğu şiiri unutmadım..çocuklarının gözü önünde iğrenç bir biçimde gururu rencide edilen anneyi unutmadım..ve daha bir çoğunu..unutmamaktan başkada hiçbir şey yapamadım..yapamadık..

"televizyon muhabiri,kısa süre önce sırp kurşunlarına hedef olan çocuğunun cesedi başında ağlayan Kosovalı anneye mikrofonu uzatıp "Ne hissediyorsunuz?"diye sorduğu sırada,batılı aile ekran karşısında mutlu bir biçimde yemeğini yiyordu.."....

delik deşik edilmiş binaların, kan kokan duvarların arasında kuru bir ekmek parçası yiyen çocuğun ne günahı var? onun bu haline gülenler bilmezler ki asıl gülünecek halde olanlar kendileridir!!!!!

acı hepimiz için var...

Kana bulanmış o küçük elleri,ağlamayı bile unutmuşlar..Çevrelerine anlamsızca bakar olmuş o masum gözleri..Onlar çocuk olamadan bizlerden güçlü olmuşlar..Ellerine tutuşturulmuş kendilerinden büyük silahlarla gezer olmuşlar,ne acı..Bir aşk uğruna dünyamızın darma duman olduğunu sanan biz aslında yerle bir olmak nedir hiç bilmemişiz..Kimbilir,Sırada daha kaç masum çocuk var?

sessiz kalmakta ölümlere ortak olmak değilmidir?