Lavinya.Net Panolar

Hiç istemeden yaptığınız bişeyler oldu mu?ya da nedenini bilmeden sizi etkileyen düşünceler,size yön veren.ben bi örnek vereyim en iyisi(çünkü kafamdakini hiç bir zaman olduğu gibi anlatamam)
ben sakaryada okuyorum.her hafta sonu istanbul'a gidiyorum.ama ailem bunu bilmiyor.ablam var ,aramız çok iyidir onunla.herşeyimizi paylaşırız.çok hatam oldu benim.ama o hiç kızmadı bana hep doğru olanı gösterdi.bense istanbuldaydım bugün ve ablam geldi beni gormek için sakaryaya.tabi ben ilk otobüse atlayıp gelene kadar anladı herşeyi.artık asla bana güvenmicek.işin kötüsü gittiğimi söyleseydim kızmıcaktı.neden ablamın kızacağını düşündüm ve öyle hareket ettim. Hiç bir fikrim yok.

Bende tam olarak anlatamıyorum düşündüklerimi..Merak da ediyorum yapabilen var mı acaba??İstemeden yaptığım şeylere gelice;o kadar çoklar ki..İnsanları üzmek istemiyorummesela..Ama elimde olmadan incitiyorum bazen,bazen kasti bile olabiliyor sinirli anlarımda..Sonra pişmanlıklar dizbotu tabi..Bunun yanında yaşamak da istemeden yapılan bir şey..Şikayet edip edip uygulamak rutin olan her şeyi..İçinde bulunduğum konum da hatta bazen düşüncelerim de daha da fazlası tüm hayatımı zaman zaman istemeden yaptığımı farkediyorum ben..Tuhaf değil mi ?

ruhumu ayaklandıran sadece müziktir ve o zaman istemesemde yüzüm bazen asılır yada anlamsız gibi sanılan bir tebessüm konuverir dudağıma bence anlam yüklü olan . önüme düşer gölgem sen nereye ben oraya ...

istemeden yaptığımız şeyler olabilir.
ama bence vay niye böyle oldu,şöyle olsaydı şöyle olurdu diye sızlanmak yersiz..
doğaldır hepimizin başına gelebilir.
mühim olan ordaki hatamızı anlayıp bir daha yapmamaktır.
mesela ben de bir ara istemeden arkadaşımın kafasını kırdım.
sonra özür diledim ve şimdi daha dikkatliyim çünkü artık kimseye kemerimin demir tarafıyla vurmuyorum

okula gitmeyi istemeden yapıyorum,sabah erkenden istemeden kalkıyorum,istemeden ders çalışıyorum,istemeden yaşıyorum ve istemeden mutsuz oluyorum

son günlerde çok error veriyorum hepsi istemeden

bülent demirbaş edebiyat hocamızın bize verdiği kompozisyon ödevi konusu
istemeden yaptıklarımız isteyip yapamadıklarımız. hayat bu mu yoksa hayat bu mu?

yaşıyorum, yetmez mi?

ben de istemeden,elimde olmadan yanlış anlatıyorum ya da anlatamıyorum kendimi bazen...

karşımdakinin en ufak bir hatasında bağırıp çağırmaya başlıyorum da-anlamlı anlamsız-kendimi savunmam gerektiği zamanlarda susup kalıyorum.bu çok sinir olduğum birşey fakat istemeden oluyor.şimdilerde yerine oturması gereken kişiliğim istemediğim bir şekilde yerleşiyor bende.beni tanıyanlar da bilirler beni fakat artık çok agresif bir kişi oldum.

ya usb kablomu kaybetmiştim!çok acı verici bişeydi

İstemeden yaptığımız şeyler pişmanlığın diğer adı değil midir?Sonra defalarca düşünüp yaptıklarımızı, faydasız ahlar çekmez miyiz?Bazen çok hafif bazense ağır bir bedelle atlatmaz mıyız?
Pişmanlık en acı duygulardan olsa gerek.Keşke onunla gitseydim,keşke kızmasaydım,keşke haber verseydim....vb.
Ama yine en acılarından biri de keşke sevdiğimi söyleseydim olurdu herhalde. Yada tam tersi.Birini sevdiğini söylersin o ise tam tersini. Keşke sussaydım dersin.Bedel sonsuza dek susmak olsa bile o an susmak,konuşmamış olmaya değer diye düşünürsün.

Çoktu..Ama en aza indirgedim..Şimdi daha sessizim ama daha huzurlu..

Beceremediğim şeyleri becermeye uğraşarak geçiyor ömrüm......

istemeden insanlara kırıcı laflar söyleyebiliyorum ne yapayım yapım bu