Lavinya.Net Panolar

Eski bir hikâye bu… Geçmişten geleceğe bir son selam… Söylenmeyi beklerken unutulup gitmiş sözler belki de… Giderken arkana baksaydın koşa koşa gelirdim sana… İlk defa senden bekledim… Uzun yıllar yapmadığın… Hatta hiç yapmadığın bir şeyi yap istedim… Bir kere ben tutmadan elimi sen tut istedim… Kırgınlıklarımı kızgınlıklarımı anla istedim… Kırıldığımı görmediğini gördükçe bende acıttım seni biliyorum ama sen kırgınlığımı anlasaydın ben seni baş tacı yapardım… Çünkü ben her şeyimi sana vermek için hazırdım… Ben bu kadar sen oldukça… Ben bu kadar biz olmaya hazırlanırken… Aptal saçma sözlerle ayrılmak gücüme gidiyor…

Oysa biliyorsun sen her gece yeniden doğuyorsun… Ne bir sessin var ne bir soluğun… Artık bıktın mı benden…
Oysa ben bizli gelecek hikâyeleri yazmaya başlamıştım… Her şeye başlayacağımız zamanlarda gittin… Ben sen git diye söylemedim sözlerimi… Ben silkelenip kendine gel istedim… Ben yıllar evvel tanıdığım o güleç yüzlü küçük kız ol istedim…

Ben sevdiğim delicesine âşık olduğum insanı istedim…

Ama sen beni anlamak yerine desibeli yüksek karşılıklar verdin… Biliyorsun sensiz yapamayacağımı ama gelmeyeceğim sen gelene kadar…

Sen sözlerinle acıt bakalım beni… Zannediyor musun o sözler beni yaralıyor… Senin yokluğundan daha fazla koyan içimi sızlatan beni üzen bir şey yok…

Ben hala seviyorum… Ben sadece eski sevdiğim insanı istiyorum… Beni anlayan insanı…

Islak bir gömlek üzerimdeki
Yerden kalkmaya çalışıyorum
Güçbela
Ağzımdaki sigarayı arıyorum
Sonra
Fark edip düştüğünü
Savuruyorum bildiğim güzel küfürlerden birini
Dayanıyorum arkamdaki duvara
Sonra
Sokaktan bir hayat geçiyor
Etekleri rüzgarda savrulan güzel bir kız gibi
Umarsız
Düşünüyorum sonra
Hatırlıyorum boyuna
Beni ağlatan şeyleri gülerek
Cebimde unutulmuş kağıtlar dolusu yaşanmışlıklar
Yırtıp atıyorum ötelere

Sonra… sonra….
Bir yudum ki ömrü bitiresiye
Kadehleri kaldırıyorum şerefine

Hayat gülümsüyor halime…