Sahipsiz Randevu

uzağın sızısını süsler
ihtiyar sonbahar içimde
yürüyen gölgemin aklında
sıtmalı gözbebeklerin terler
ve yiten ağustosun içine kapanmışlığı
olur son sorgusu zamanın
apayrı bir türküyle akar
tebessümün göğümde...

suskunluğun güvercinleri kanatlanmadan
gitmeyi öğrenmeliyim
ola ki bir yağmur taksim geçer
sırılsıklam ayrılığımıza
bir ümit uykularımı bandığım acı suda
hayalin konuğu olur korkularımın...

ilk soğuklarla dertleşirken
sensizliğe üşümek
püsküllü düşüncelerimi saklıyorum senden
özlemin kanırtırken içi oyuk acımı
anlaşılan
daha da saçlarınsız günlere hazırlanıyorum...

hiçbir hecesi yoksul kalmasın diye ölümün
adını son ayırdım son nefesime
şimdi fırsatçısıyım tüm sessizliklerin
içimden geçirmek için
kirpiklerini kırpışını
sahipsiz rüzgarın ilk nefesinde...

kağan işçen...