Lavinya.Net Panolar

güzel anılar biriktiriyordu,mutluydu...korkmuyordu gelecek günlerden,onları karşılayacak cesareti,bitmek tükenmek bilmeyen umutları ve yanında sevdikleri vardı...

çok güzel yaa...kesinlikle doğru...

çok güzel yaa...işte böyle olmalı sevgi...

önceden bilseydim senin arkadaşlığına bu kadar güvenmezdim...

aslında ben çok yorulmuşum artık...

üzülmek için geç kaldım galiba...büyüdüm.ama üzgün değilim şu an.mutlaka birgün büyüyecektim zaten.ve ne yazık ki yaşananlar değişmeyecekti...bir pişmanlık duyulacaksa büyüdüğüm için o zaman da duyacaktım nasılsa...

aşk ona hiç kavuşamayacağını bilmekse eğer,ki öyle sanırım,o zaman gerçek aşk platonik olandır...ya da belki ben yanılıyorumdur...

gülebileceğim her fırsatı değerlendirmem gerektiğini farketmemdir herhalde...ne de olsa gülmek için,mutlu olmak için ne kadar zamanımız kaldığını bilmemiz mümkün değil...o yüzden o gün geldiğinde pişman olmamak için mutlu olabileceğin her anı değerlendirmelisin...

yazılanlar kesinlikle çok doğru,sahiplendiklerin elini ayağını bağlayan kelepçeler gibidir,senin onları sahiplendiğin kadar sahiplenilmezsen acı çekersin...ama hiçbir yere,hiç kimseye,hiçbirşeye ait olmazsan tutunacağın ne kalır o zaman da...neyle anlamlandırırsın hayatı...

elbette ikisi de zordur ama daha zor olan kalmaktır herzaman...onunla gezdiğin yerlerden geçersin,ortak arkadaşlar da senin yanındadır onları her görüşün daha da beter bir karanlığa çeker seni...gidense hayata tekrar tutunmaya çalışırken zamanla seni daha az düşünmeye başlar ve farketmeden,yavaşça a...

eğer uçup gidiyorsa sevdiğin elinden,bırak gitsin...gitmek isteyen sen ne yaparsan yap gidecektir zaten,çabalamak sadece can acıtır...hem sorun ne olursa olsun çözmeye çalışmak yerine vazgeçmek,hatta tabir-i caizse kaçmak,gerçekten sevene ve sevgisine yakışmaz...ailelerse sevginin gerçekliğini görün...

tekrar hoşgeldin...

her zaman son bir umut vardır yaşamak için,nefes almaya değecek güzel şeyler için...her zaman bir umut olmalıdır da...yoksa yaşamanın ne anlamı kalır ki...hayat hayallerle,umutlarla,beklentilerin getirdiği yaşama isteğiyle güzel zaten...

gülüşlerimde yaşanmamışlıkları da saklarım ben,saklamak için de gülerim çoğu zaman yaralarımı,heveslerimi,yıkılan hayallerimi...

bir gün ölürsem,ki öleceğim ben de,hayatında izlerim olanlar unutmasın beni...üzülmesinler ama hatırlarken...güzel günlerimiz gelsin akıllarına,yüzlerinde buruk da olsa bir gülümsemeyle kalayım...