Lavinya.Net Panolar

köyümde şu an var olan yerler üzerinde büyük bir çiflik kurardım sanırım atlar,tavuklar,inekler,köpeğim sessiz sakin bir hayat sürerdim

nickim antisosyal diye öyle olduğum sanılmasın ben yıllardır bu sitede farklı bir rumuz ve isimle vardım zaten sadece o an aklıma gelen buydu öyle bir dünyaya açıyoruz ki her sabah gözlerimizi benim çıkardığım pay da gülümseyecek bir yan yok benim olayım bu sadece...

hayata gerçekçi gözlerle bakmak diyelim başka birşey değil o kadar savaş varken açlık varken ben kendi küçük mutluluklarımla gülümseyemiyorum abiniz gülebiliyorsa gülsün lafım yok ben kendi fikrimi söyledim ...

en fazla üç gün...

ben aşkın her haline yakalandım...

uyku akıyor gözlerimden gecenin bilmem kaçı ve ben hala seni düşünürken düşlerken eski güzel günlerin sıcaklığı sardı bedenimi aniden sen yine bilmeden görmeden ve duymadan en derinindesin uykuların ve kimbilir kimler giriyor düşlerine... üsküdar'da sahilde ortaköy'de bir kahvede beyoğlu'nda meyhane...

çözemediğim bir zattır kendisi , hayata karşı duruşunu anlayamadığım bir insan ama güzel şiirleri yok değil tabi...

sallana sallana yürüdüğüm sokaklarda kaldı kalbi kırık çocukluğumun izleri şimdi ne zaman geçsem o sokaklardan içim sızlar... bütün yüzler yabancılaşıp selamlaşmalar soğuk bir çay tadı gibi olduğunda anladım ki büyümek büyüdükce küçülmekten başka birşey değil... masmavi düşlerle çanak-çömlek patlatı...

zorundalıklarla geçti birgün daha
iş-güç başı aşalı çok oldu
ne keyif kaldı dumanında sigaranın
ne tadı damakta, şarabın
hergün birbirinin aynı
odam, koltuklar, sol üst tarafı kırık camım
ve kalbimde bıraktığın
- hani fırtınadan sonraki yıkım -
harabe
darmadağın...

ağustos 17 , 2008

kötüler var oldukca iyiler ; hep kendileri ile savaş içindeler kelimeler de birgün biter tükenir insan yüzüne uğramaz olur gülümseyişler... bir dua gider yüreğimden yolunu kaybedip geriye döner , ölmesin artık masum bebekler... artık dünya isterse dursun isterse dönsün tek dileğim son dileğim olsun ...

bu sözler tanıdık bir yerlerden yüzümde binlerce yüzün yansıması gizli tutup kendimi çıkarasım gelir zaman zaman karanlıktan sonra yeniden gömerim başımı kumların arasına kimseler görmesin isterim ve yine yenilirim yitik bir aşkın pençesinde ama çoğu anlamaz insanların anlarsa birisi ... neyse orası...

çok özledim kendimi aynadaki suret ben değilim uzun zamandır bu eller bu kendine yabancı gözler bir başkası benimle yok alakası içinde umut vardı gözlerimin eskiden gülerdi zaman zaman unuttular gülmeyi bir çift göze değince titrerdi yürek ürkek bir güvercinin kanatları gibi kanadı kırık şimdi unutm...

çok ince eledim sık dokudum bidon