Lavinya.Net Panolar

unutulmaya yüz tutmuş haziran sadeliğiyle baktım sakız kıskancı örtülerde kalmış parmak izlerine... çocukluk baladıyla oynaştı balıklar caddelerde muzip hangi adımımı aklımda tutsam tutsam çıngıraklı bebelere götürüp kartalın bakışındaki yeryüzünü... yazlık sinemalardan sonraki uykuya vurgun duracak...

gittiğinin ertesi göğün alın teriydi yağmur ayağımın ucuna düşmüş ışığın yekpare hüznüme sırtı dönük radyoda hüzzam fasıl meydanlar güvercinsiz zaman ömür tatilindeydi bir tek benim için... senin sonsuz seçeneğinin ortasındaki yalnızlığın hesapsızca harcanmasıydım unutulmuş pazar ve park öyküleri bi...

penceremizde yoksul güvercinler benzersiz öpüşürlerdi zeytinimiz küflüydü tarhanaya son kez daldırırken paslanmış kaşığı sapına kadar uykularımda öylesine zor uyanıyorum o kadar... soğuk ayaklarımızda damar damar sümük burnumuzda küme küme herkesin davası en çok gölgelerle sırdaş erikler yağmurlarda...

hayal bir sokağın hiç yaşanmayacak ikindisinden sıyırıp resim defterlerimi obua çalan bir kedi alıyorum kucağıma yağmurlu son sabah çayının buğusuyla yıkanıyor cesedim birileri farkına varıyor umudun genç kadın yalnızlığına kafa yormuyor artık ıslak ve sık otlar gaz yağı fitiliyle mutlu orman kulübe...

hatta birlikte yummustuk gözlerimizi zaman acimasiz midir sorusuna ilk kez yabanci bir sokakti hatta bir sokak ilk kez bize mi yabanciydi zaman bir ölüm bahanesiydi tamam ayriliga has bir tanri araci kahvaltisiyla sınırlı bir pazar sunumu gözlerimizi birlikte yummak oyunumuzun hüznü zorla doğurtulmu...

gözlerimin konusu gölgeler olalı kendini korudu zaman hiçbir şey değişmedi bakışlarımda... keder yoksunu bahçeler gibi izi akşam sonu kuşlarına birlikte isimler bulmamızın yüreciğimin ortasında tazeliği kıpkırmızı ... sandık kokulu bir çul geçirmişsin sırtına yeşil sabunla yumuşsun saçlarını ayaklar...

yağmurun dili sürçünce yakalandim ya kirpiklerinin ucuna herhangi bir balkonda herhangi bir bakmanı borçlusun iç sızımın gitmek niyetine... aklımdaki fotoğraf kesiğinden öptüm gülüşünün içeriğini ayakkabilarimizin içi yine su dolu çağla dalinda bıraktığımız rüyadan birlikte uyanalım yine... ağlamayi...

masanın üzerine bırakılmış bir bardak suda bırakıp izini kuşlar üzerine yorumsuz bir düşe razı dışarının soğuğuna yabancı bir kimlikle sıkıcı tüm mavileri eski ve yarım yalnızca kentler biriktirmiş sonrasına kederi bölüşememekle eş tutmuş özrü kabahatinde şiir sanki... kim ki... öylesine yabancı öyl...

yuregimiz terli terli su ictik gozlerimizden hayat bizi hasta etti birileri cikti "ask"  birileri cikti "olur gecer"dedi birileriyse hic cikmadi tanri dedi koduyu sevmez care olmek dedi zaman buna gucendi ayrilik ve yalnizlikla yetindi... ne su ne bu yar hep "o" ucuncu ...

sana bakan ben degilim gunbatimiyla hirpalanmis kis kirintilarindan geldim usumek nedir bilirim sana bakan cocuk yuregim Ilkokul defterimin kenar kiskacindan tutam tutam... uzayip giderdi sokak gece upuzun agrili yanim erken olgun arasinda yapraklar sakladigin kitabindi yastigim essiz bir mevsim gib...

üşümekten ağlardık sen dalları çıplak ağaçlara sarılırdın ben senin o yokluğa sarılma samimiyetine sen dumanlı akşam kokularına mecbur yoksunluğumun çiçeği tüm çizgilerimin üstünü çizdim ölümden yana daha seçici olmaya haksızlık yapmamak adına önüme çıkan her bulutu rüyalarıma almıyorum artık... &qu...

zamansızlık civarlı bir ötelenmek bu...: "kırmızı bir uzay gibiydik buzlar içinde ilk ve son bir birlikte okula gitmek anılı sızı ayak parmaklarımız mosmor tırnaklarımız dikenler içinde gülüyoruz bir de saçlarımızda annelerimizin izi sobalar kurulalı çok olmuş portakal ve elma kabukları kokuyor...

eski...güneşli... sancısız bir kaldırım anı yok saçlarımda yokuş rüzgarı kokusu pazar korkularıyla yaşlandık her dem durduk durduk akşama doğruları özledik en çok renksiz bir göğü yakıştıramadık hiçbir kabusa bile... kitaplarla yorgun bir ütopyadan geldim geldim dizlerinin temmuzlu ağacına ot çıtırt...

Olsun Bakalım... dalları sivri dilli oluyor yalnızlık yollarımda kış ağaçlarımın... Yerden Göğe Kadar... sokak sonu bulutu çok güzeldi kollarım ömür yorgunu olmasa kimi görsem saracaktım... Kuruntu... sıcak deniz anılarında kaldı ya da bahçeyle sevişen yağmurda diğerlerinde ben kaldım... İşte O Kada...

eski zaman aynalarında bulanık bir acıyla uyanır düşüm hiçbir anıda ansızın değilsin bütün kargaşamda böyle upuzun ayağımı attığım uçurumun sonunda yine o aynı kendim... gözümün takıldığı an dipsiz kuyu hiç ölmeyecekmiş gibi uykusuzum boyaları dökük bir romandan indim yapraklarının karıştığı ikindis...