Lavinya.Net Panolar

en kolay kendimi kandırırım sanırım...

yalnızlığım ve ailemle arkadaşlarımın yanında olduğum zamanlarım,gerçek arkadaşlarımın...

Gerçekten başarılı olduğu ortada. Ben de çok severek dinliyorum bütün şarkılarını. Her dinleyişimde de içimde bir sızı gibi hissediyorum her bir kelimesini... Şarkı söylerken de çok samimi olduğunu düşünüyorum yoksa şarkıları bu kadar içine işlemezdi insanların bu kadar hissettirerek söyleyemezdi. B...

alev alev
buralardan gitme
beni unutma
nadas
tesadüfler

yani böyle sanırım...

alev alev...

ailemi düşünürüm herşeyden önce ve tabi başkaları ne der diye de geçer bazen aklımdan her ne kadar başkaları için yaşamadığımın farkında olsam da.yine de eğer birşeyi istiyorsam bu saydıklarım durduramaz herhalde beni.o yüzden tek engelim yine benim sanırım...

hep içimizde biryerlerdedir aslında yalnızlığımız.kimi zaman saklanır kimi zaman da çıkar saklandığı yerden ve esir alır bizi...öyleki etrafında sevdiğin insanların olması bile değiştirmez durumu çoğu zaman.onunla yaşamayı öğrendim mi bilemiyorum ama her ortaya çıkışında hala canımı çok yakıyor...

ilginç sayılır mı bilmiyorum ama çok fazla taviz veriyorum kendi canım acısa bile.beni kıran birine bunu bile söyleyemem mesela ya yanlışlıkla onu da kırarsam diye.hep kendime saklarım yaralarımı,kendimce yaşarım acılarımı paylaşamam çoğu zaman...

birçok şarkıda bulurum kendimden izler aslında.ama şu an aklıma ilk gelen şebnem ferah-sigara

keşkesiz bir hayat geçirsin,pişmanlık acıtmasın hiç canını...

tek günümü bile boşa geçirmezdim o zaman,ve keşke dememek için elimden geleni yapardım bir de...

gerçekten seversen zaten mutsuzlukta onun yanında olmamak aklının ucundan bile geçmez ki.asıl mutsuzluğu,o mutsuzken onun yanında değilsen çekersin,tabi gerçekse sevgin...

kişiye göre değişir aslında hepsinin güçleri.çünkü hepsi yaşanmışlıklarla şekil alır,anlam kazanır.yine de korku daha güçlü sanki, ve bir de umut...umut yoksa yoksundur işte,anlamsızdır herşey...hep dendiği gibi;en son umut ölür...

yazdıklarına katılıyorum ben de.ama yine de birini çok sevsem ve ''kal''dememi hakettiğine inansam gitme der miydim,diyebilir miydim bilemiyorum gerçekten...

insan en acımasız kendine davranıyor galiba.başkalarında göze bile batmayanlar sözkonusu biz olunca kendimizi yargılamamıza neden oluyor,içimize batıyor her seferinde.en azından kendi adıma bu böyle...o yüzden bazen bazı şeyleri hayata,hayatın akışına bırakmak en doğrusu belki,adam olmak değil de bi...