Lavinya.Net Panolar

Hayattan beklentilerim saymakla bitmez ama illaki bekletilerimin de bir sınırı vardır:Bunların başında sağlık daha sonra da mutlu bir hayat.Sadece mutlu bir hayat diğil tabi ki:bazen mutlu bazen de hüzünlü bir yaşam.

En son lisede ağladım.Sevdiğim insana sevdiğimi söylerken ağladım.Şimdi diyeceksiniz insan sevdiğine söylerken neden ağlasin ama ben ağladım:çünkü söyledikten sonra onu kaybettim.....

Yaşadığım en büyük acı "AŞK", en büyük sevinçte "AŞK"tır......

Bence büyümek sorumluluktur.Bir zamanlar yapmak için uğraştığın şeylerden artık vazgeçip yapmak istediklerini sınırlandırmaktır..

sorumluluk sahibi olmaktır.daha bi ağır başlı olmaktır.işte öyle:))))

Yalnızlık yalnızlık.....
Bu nedemek peki?
İnsanlar kendilerini neden yalnız hissederler??
Aslında yalnız değiliz....
Ama nedense:Bu kez hakikaten pek bi "AFİLLİ YALNIZLIK"......

Yok aslında pişman değilim:ama bazen pişmanlıkta duymuyo değilim.Peki neden?Nedenini çok düşündüm galiba herkesi kendim gibi görmek??Ama işin tuhaf yanı ise kim olduğumu hala bulumadım