Lavinya.Net Panolar

gömleğimde ter izi soluğumda direnci kitapların yeniden ayak basıyorum kendi yasaklarıma göğermeden uç filizi kavuşmaların bulvarında yağmur öncelerimin tek özgürlüğüm sende tutmak kelebeği... yüzümdeki temmuzla gideceğim sende kalan çocukluğuma döneceğim sana en uzağın ilki olacak senin en yakının ...

inanılmaz derinliklerden çıkıp da çıkamadığım bu saatlerin ortasında bulvar boylu bir soğukta anımsadığım bir temmuz gülüşü oldun da kuruldun ya yeryüzü soframa şimdi tüm mevsim en ince anı kahkahanın yalnız şaşkınlığındaki... inan gülüm sırf sendekidir şiir sırf toz pembesi eksiksiz rüya güzelliğin...

hep aynı şarkıyla geçiyorsun izlerinde acılarımın sana dair telaşlarla tüm saatleri doldurdum tüm duraklarında göğümün ilkyaz sanrılarıyla donanıyor göğsüm ağaçlar yeşeriyor sesimde anlatırken sesindeki tüm güzelliklere dair gizi... kimliksiz temmuzlardan kaldım ıssız ve sıkıcı yaz artıklarıyla dolu...

akşam grisi kirli laciverdine kur yapıyor göğün kent kabullenilmiş bir son hüzünde aynı evin aynı ağacının aynı karanlığıyla bakışıyoruz pazar da değil halbuki selvi ağacı biraz daha rüzgarlı sadece kağıtçı yorgun ben üzgünüm akdeniz yetmiyor akşamı güzelleştirmeye güzel akdenizleşsin o zaman... kağ...

yeni bir tan hazırlanıyor adıma yüzünde andığım kendi tufanımdan öte soluksuz bir sona bağdaş kurup gülüyorum tüm duraklarına ömrün... uykusu demsiz gecede zor gelir avunmak menevişli bakışlardan aldığım emanet sabırda bile...göğsüme devrilen çığlarıyla seslenişinin...gidiş zamanımlarıma inat ... bi...

yağmur sızlar uzak ve mor bir kaçışta hayat gibi akmaz su yaklaşan ince bir yalnızlıktır kahrı yolları bitirememekten tek isyanı ölüm olmamalı soruların... mümkünse kavşaklarda bir defa daha düşünmeli evler boşalmadan çalacak bir kapı daha alıcı kuşlar kadar olmasa da macerasıyla barışık olmalı her ...

ölü bir yazda kurudu gözlerim yollar takılır aklıma fırsat bulamadığım başaklı hayallere elim boş gitmeye yüzüm olmaz yağmura sakladığım hüzne sıra gelmez bir türlü eski odaları özlemekten... ayaklarım göğsüm akşam bulutlarıya buz bütün bir yeryüzü acısına kurulan yüreğim çalımlı anılar dalgını eteğ...

öyküsü şimşekten üşürüm duman saçlı ormanlara benzer yüzüm gün eskir mi demeden ağlamaya hazır sokak tozları yutup anılarda bile kokunu aramanın hızıyla gergin... gölgeler not ederim yüreğime ola ki yokluğundan da kaçıp sığınırsam diye çırılçıplaklığına gözümün önünü göremediğim temmuzlarda anlam ar...

arada kalır gitmek de düş öncesi sıkıntılardan ötede durur el ele iki yakalanma sonrasına unutkan ve güneş bir sokağın sessizliğine eş sensizliğime yakıştır beni yoksunluğumun üzerini örtmeden yalnızlığıma rüzgarını iliştir soluk soluğa yorgun argınken akşamın ömrü soğuk ikliminde bütün bir gidişin ...

duraklarımda küser okulların dağılma saatinde akşam kendini mutlu evlere hazırlar son serinliğiyle kış yalnızlığında direnir köprüleri vardır beklemelerin bir günden diğerine umut taşır benim beklememin köprüsü umudun kendisi... bulvar ağaçlarını izliyorum dolmuşla bahar geliyor anladım bu bahar baş...

Sobe akşamı unut aşkla unut korkuyu gel de yağmura... Mütevazi Acı kaldırım taşı kaldırmadı hüznümü taş gibiyim de... Varsan ne dağ dağa sus ne de dal dala ırak koşuyorum da... Acaba kimse karışmaz... sayıklarken yollarda yalnızlığımı... Tek kentler eskirken anılar yenilenir zaman hep aynı... Yalnız...

ilk akşam karanlığının
ilk karartısını
ilk ben gördüm
evlere girme saatinde
gündüzden kalma son sesi de
ben duydum
ilk defa ben değilim ortada kalan
ilk defa herkes ortada
son defa yalnız kaldım ...



kağan işçen...

eski bir sohbet
yeni bir sohbette söz konusu olur
birlikte yaşanan yalnızlıktır
arkadaşlar uzaklaşırlar
zaman yetmez yalnızlıklara
mevsimler yerine sahipsiz yağmurlar sayılır
adı konulmaz ölümün
ama ölünür...



kağan işçen...

soğuklar yeni bastırdı çocuk öykülere dönme zamanı mı geldi acı gülümsemelerle ara sokaklarda dumanlar hülyalarımın oyuncağı taze kül kokularıyla dolu üstüm başım... bir ses duyulacak birazdan ürperecek evlerin rutubeti yeniden ve yeniden sislenecek özlemlerimin ufku tozlu bir bekleyişte bıkkın uyan...

uzun yorgunluğu tanımıyordum gölgelere sonrasız yorumlu belki bir hafta sonu öğleni yarım bulutlu an kaçamağı ama en çok gözlerinin yalanı seslenirdi hıçkırığına zamanın bu muydu yağmuruna tutulmak en ince korkunun... sensizliğe alışalı sıkıcılaştım ölümdüm kendime aldatılmışlığıyla hayattı aramızda...