Lavinya.Net Panolar

soğuk odalarda üzerine yorgan çekilmiş gibi gelir aklıma ellerime dolanan saçların çamurlu dalgalar kıyıya mı vurdu yoksa rüyalarını böyle yüreğimin her atışına takılıp duruyor gelişin hiç ellenmemiş özlemlerime... sana çocukluğumu hiç gizleyemedim hızlı bulutlara hayranlığımı birebir ve acemi bir a...

I. bir rüyayı bölüştüğümüzü sanarak bekledik ilk akşamı en çok bulutlardan dem vurduk ya hani ömrü anımsatan kederli geçişlerini evler soğuğa teslim caddeler son umuda hazır cigarası dudağına yabancı öyküsüzün cigarası sönmeye yüz tutuk hasta ihtiyarlar ölüm korkusuyla sıkı fıkı hiçbir çocuk okul ka...

kış akşamlarıyla kavga ederken rüzgar hangi yaprak düşmüş sokağa diye düşünürken eski ve temiz bir güzelliğin yanından geçtim yalnızlığı bana benziyordu gölgesi kendi halinde bir acıda anısız... pencereler bu saatte kimsesiz bir çocuk gibi bakımsız hadi bir iyilik düşün zarasız serseri diye iç geçir...

bu bizim günümüz güneşimizdi ayakkabılarımızı acemice bağlayıp gerçekle düş içiçe ama hep aynı sokakta ceplerimiz tuzlu çitlek kokusuyla yorgun unutkan hüzünlerle boğuşurken mahalleli biz...ikimizdik... tüm dünya bulutlara ezikti ben daha o zaman ekmek arası peynire tav bir son delikanlı gibi trenle...

sokak karanlığında unuttum bana bakar gibi sarıldığını kendi sessizliğine... aramıza herhangi bir gece girdi hiçbir bulut öyküsü yaratamadık özgünleşmek için yaşamaktayız artık... ilkleri ve sonları yazmaya düşkün balkonlara konan ekmek kuşlarının su içişine ama hep ortasında dört mevsim,yedi iklim....

...unutulmuş bir bahçeyle kış konuştu... bahçe:"bir sen anımsadın beni"... kış:"ben ayırdetmemeyi unutmam sadece..." bahçe:"ben yapraklarımı yapraklarım da beni unuttu oysa" kış:"üşütmekte üstüme yoktur ayırdetmeden hiçbir ayrılığı" bahçe:"anımsanmaya değ...

ayaklarım yollara yük,gözlerim sabaha fazla intiharlar kirletmedim,ölüme kıyamıyorum çocuğum yalnızlıktan uzağımı da terk etmeden anlamam kimi kimseyi gelirsem yalnız kendime gidersem dünya ahiret bilinmez bir makamda ezbersiz bir ıslığım zamana yokuş bir sevda menzilsizliğinde kimse rahatsız etmesi...

ilk tınısında sevdiğim ağacı unutmadım bir de ışık salkımını sana sunamadığım ve okaliptuslu güneşin gidişini... annem hâlâ akşama tedirgindi ömür de bulvar düşkünü yeni mi bırakmıştık neydi gölgelerle oynamayı yoksa gölgesiz mi bırakılmıştık... kentin gölgeden hafif kuşlarına hayran bir çağda uçmay...

1. gelip geçti de aydınlığın soluğumu nasıl almadı anlamadım eylülü yorgun yorumluyor ya bir de kuşlar sessizliğime acıyabilirsin diye düşündüm dağlardan bulutlara meraklı çocuklar gibi kaçıp saklanmak istedim keşfedilmemiş bir şehri gülüşlerin için keşfetmeye kalkışırcasına... 2. seni bir kez daha ...

ölümlü bir rüyada uzun mu kimbilir hangi küçücük bahçede en eski sokağın bir ilk kez yaza doğrusu olmalı rengi açık sıcak kirli sarıyla lekeli ve aklına nasıl gelirse artık nasıl eserse... çocuk sesleri kınsız her zaman buğulu mu olmalı belki en yakın acı hep çıkarıp çıkarıp attığımızı sandığımız bu...

Olacak... öğlen sıcağı içinden içimedek büyür gittikçe... Ama Hep... rüzgar içerde kitabımla uzandım gölgenleyim bil... Bir Anlasa... çiçeğim korkma toprağın aşkı üstün güz senden korksun... Şair... çayı demlenir hafife alır ömrü ölümü bir de... Birincisiz... eylül sapsarı gidişin de sapsarı benzim ...

küçük küçük anlarla kaldık
hiç bir yolu sonlayamadık
karşılıklı birer çayın hatırında bile
konuştukça eksilmiş sözlerimiz
tamamlayamadan bile ayrılığı
kopmuşuz adreslerimizden...



kağan işçen...

kapılar eskir ömürlerimizde
sokak araları yürünmekten
bir de ara sıra göğe takılır gözlerimiz
eskir göğün de anlamı
içinden çıkılmaz bir hal olur anılar
aşınmış sevgiler biriken ömrün son anında
aklındakidir aşk...


kağan işçen...

kimi kaf dağının ardında demiş
kimi dipsiz okyanusların
kimi bütün kavuşmaların ardında
uzay boşluğunun sonunun ardında demiş kimi
benden sonra tufan diyen kimiyse ölümün ardında
özgürlüğün ardında bence...


kağan işçen...

daha çiy yemiş saçlarını koklamadım
bütün dağları gezmiş kadar yorgunum
istersen bir adımcık da sen at çocuğum
halim hal değil
yolum yol
bir çiy yemiş saçlarını koklamadım işte...


kağan işçen...