Lavinya.Net Panolar

Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum
Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum!Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik…
Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim... Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum...Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan…Öyle anlamsız ki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum… Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan. İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri…

Hine bir huzunlu bir yazıı...

Tam tersi olmasını bende çok isterdim hemde delicesine..

Blackpearl ne diyeyim bilmiyorum. Çok derin bir yazı. Yazılarınız çok değerli.

Teşekkür ederim..Beğenmenize sevindim..

Teşekkürler ama artık cidden susuyorum ben ..

Blackpearl susmak ne kelime. her satırın çok önemli. kal

İçimdeki çocuk ölyor anlamındaydı susuyorum dediğim..Aslında ben öldürüyorum içimdeki çocuğu sanırm ne bileyim..Zaten zor ağlayan biriyim belki şımarık belki haylazım ama elveda diyorum artık içimdeki çocuğa..Ne kadar çabalarsam çabalıyım dünya şekerden olmayacak ve çikolataya benzemicek sewgiler..Ama her ne olursa olsun yazarım birşekilde..Tekrar tekrar teşekkür ederim ilginize..

blackpearl, çok güzel bi yazı.. devamını bekliyorum sabırsızlıkla..

içindeki çocuğu öldürme fulya..
içimizdeki çocuk öldüğü gün biz insan olmaktan uzaklaşırız..
bırakın uçurtmalar uçursun elleri çamurlu çocuklar içinizde...

İçimde uçurtmala uçurabilecek tatlı rüzgarlar esmiyor artık malesef..Fırtına var , kaos var içimde ve içimdeki kız çocuğu çok korkuyor..

hava her zaman güneşli ve sıcak değildir.. sen sıkıca giydir o kızı. sıcak bir eve sok, sobanın yanına oturt.
şimdi seyret sana sevgi dolu gözlerle gülümseyişini..

Üşüyor olsaydı evet haklıydın ama korkuyor..

sıcak bir evde yanında onun iyiliğini düşünüp ısıtmış bir insan var olan bir çocuk neden korksun ki.. bilmez misin çocuklar kendilerini düşünen, onlarla ilgilenen büyüklerinin yanında kendilerini güvende hissederler.. önce senin istemen lazım tabii o çocuğa güven vermeyi..

Ne benim iyiliğimi düşünüp ısıtan nede beni düşünüp ilgilenen büyüklere sahibim ben ve sanırım evet haklısın bende istemiyorum zaten artık birilerine güvenmeyi..