Lavinya.Net Panolar

YENi BiN YILA MEKTUP
YILMAZ ERDOGAN

Sevgili torunum Yilmaz,

(Bizim yasadigimiz donemde cocuklara dedelerinin adini koymak
gibi adet vardi, bu aliskanlik hala suruyorsa, bu isimde bir torunum
olabilir ama ben bu gelenegin bitmis olmasini umarim, zira sirf
dedesinin adi Suayip diye hayati kayan yavrucaklar var.)
Sana bu mektubu iki bin yilindan yaziyorum. Gazeteden istediler. Sen
simdi gazete nedir, diye sorarsin! Biz bu yillarda haberi kagitlara
yazip dagitiyoruz. Kabul ediyorum, cok zor ve cok ilkel bir yontem ama o
kadarda kotu durumda degiliz canim, gecen gun deden buyuk bir fiyakayla
internette chat yapti. Henuz geyik muhebbetinde kullaniyoruz bilgisayari ama olsun.
Ayrica ben senin yasindayken buyuk buyuk dedemin bana yazdigi
mektup iki ton agirligindaydi! Magaranin duvarina kazimis, getiren arkadas az
kalsin gocuk altinda kaliyordu. Yani beterin beteri var Yilmaz'cigim.
Aslinda bu mektubu sana biraz da ozur dilemek icin yaziyorum. Benden once
yasamis cok akilli ve huzunlu bir Kizilderili'nin soyledigi "bu dunya
bize atalarimizdan kalmadi, cocuklarimizdan odunc aldik" sozunu anlamasina
anladik, hatta bir suru kartpostal da yaptik, cok guzel grafik
tasarimlarla yazdik bu akilli adamin lafini ama yine de herseyi berbat
ettik. Enerji lazimdi ve tepemizde gunes bazen on saat cayircayir
donerdi ama biz kendimizi bir golgeye atip nukleer salakliklarla
ugrasirdik. Yani su anda okul arkadaslarinin bazilarinin uc tane kulagi varsa
bunda hepimizin sucu var. Ama sen benim torunum olduguna gore
mutlaka yapmiyorsundur ama sakin o cocuga "kulagini ac da beni iyi
dinle" turdunden kulak memesi kivaminda sakalar yapma.
(Mektubun bu acikli bolumunun aynisi buyuk buyuk dedemin bana yazdigi
mektupta da vardi maalesef. Umarim senin yazacagin mektup da boyle bir bolum olmaz.)
Evet iklimi de degistirdik. Kitaplarda ya da bilgi kaynagi olarak ne
kullaniyorsaniz iste onda yazanlar dogrudur. Bir ara dort mevsim
vardi. Mesela bunlardan bir tanesinin adi bahardi ki inanamazsin butun
insanlarda hatta hayvanlarda bile asik olma ihtiyaci uyandirirdi.
Tabi bu durum kimi kazalara da yol acmiyor degildi ama yine de omrun en guzel
mevsimiydi. Sonra yaz... O muhtesem kamasma... Ama hala anlamiyorum ayni yerde
hem iseyip hem nasil yuzdugumuzu. Sevgili Yilmaz , iki bin yilina gelene
kadar cok aptalca seylerle mucizevi isleri birarada yapmis insanogullarindan
sadece birisi olarak ve buyuk deden olma sifatiyla sana soylemek
istedigim sudur: Ben bilimkurgu sevmem. Bizde gelecegi duslerken
abartma adeti vardir. Inanmazsin benim cocuklugumda Uzay 1999 diye bir televizyon
dizisi vardi ve orada anlatilanlar gercek olsaydi benim gecen sene
Jupiter'deki yazligima tasinmam gerekiyordu ama su anda en buyuk numaramiz
yukariya binlerce uydu gondermis olmamizdir. Antenin hallicesi iste... Ben
yuz yil sonra isinlanmayi bile becerse insan, insan kalacaktir diye dusunurum.
(Isinlanma bizim bilimkurgucularin buldugu bir laf, alay edeceksin onlanla, et")
Sevgili Yilmaz, ucan arabalara bile binsen, onur her insana
lazimdir. Onurunu ve asik olma yetenegini asla kaybetme. Buyuk deden
bunlara dikkat ederdi.Gozlerinden operim. Haa bu arada 2071 yilinda
saniyorum buyuk bir tantanayla Turkler'in Anadolu'ya girisinin bininci
yili kutlanmistir. Merak ettim Malazgirt'in yolu da yapildi mi?

Deden Yilmaz Erdogan

Çok güzel yazmış, ama bir nükleer savaş olmaz ise bu mektup gerekn kişiye ulaşır.
Türkçe bu halde iken-hızla yok olurken- Bu yazdığı cümleler bile anlamını yitirebilir, ve üniversitelerin dekanlarından yardım alabilirler:)

nasılsa bizim devrimizden geriye bişey kalamıyacak(binalar çürük,yeni bir mimari eser yapılmıyo v.b)bare bizlerde yazsak ilerki nesillere söyle bir iki mektup,belli bir yere gömsek,seneler sonra acılıp okunsa:)
güzel olmazmı?

başka bırakabileceğimiz ne kaldıki zaten geriye...

Haklısın sanırım üstadım ...

Kalbim etten bir organ sadece Kalbim yüreğim olur sen gelince..(Yılmaz ERDOĞAN)

Güzel..

eh

mektup hoş olmuş benim de aklıma girdi bu mektup fikri , biz de torunlarımıza mektuplar mı yazsak

ben ikibin5 yazında manisa'dan balıkesir'e yaz okuluna gelirdim haftada birgün. malum balıkesir'e sabah geldiğim içn uyuyordum otobüste ama dönüşte içimde bir hüzün olurdu sevdiğim insanın yaşadığı şehirden ayrılıyordum. hep bu hüznü paylaşacak birinin olmasını isterdim ama yoktu... bunu kızıma anlatmak istedim ve kızıma mektup yazdım her hüzünlendiğimde. kızım yoktu ama gelecekte olduğu zaman okurdu diye düşündüm. belli bir zaman sonra bütün mektupları yırttım.