Bu sitedeki lavinya.net forum/panolar sayfası bölümü 22 yıl önce yani 2002 yılında kurulmuş, 11 yıl önce 2013 yılında ise aktif kullanımı durmuştur. Güncel/yeni paylaşım yoktur. Yalnızca arşiv/nostalji için yayına açıktır.
anlıyorum seni üzme kendini çok.ben bugün daha iyiyim.yaptığım unutmak değilde çok düsünmüyorum daha farklı şeylerle yoruyorum kafamı.onun beni sevdiğini biliyorum unutmak istiyor demek ki sevmek ona acı veriyor.istediğini yapsın.üzülmesin de....
sende haklısın beni düşündüğün için de saol.ama bende diorum ki ewt unuttum sanırım hiç değilse hafifledi diorum ama bi kez gözgöze gelmemizde herşey tekrar başlıyo ilk günkü gibi.ona karşı aşkım o kadar büyük ki ben bile bitiremiyorum.onu gerçekten çok seviyorum.herşeyden çok.
ya unutmuş gibiyim ama bişiy var ne bilmiorum içim acıyoo.neden bilmiorum.belki sevilmemenin belki de sevilmenin ama seni sevmiyorum sözünü duymanın bir ezikliği var.naapçam ben bi çaree???
artık hiç bi umut kalmadıysa ondan kalan anıları yok etmekle başla. en son kalbinde kalanları yok et çünkü en zoru bu.acele etme daha çok içine düşersin, sabırlı ol ve mutlu olamaya uğraş uğraş uğraş olurmu...
ben hala uğraşıyorum
unutmak da sewginin bir parçası...unutman gerekiyorsa unutmalısın ,unutman gerekmiyosa zaten o senin yanında olurdu.zor ama imkansız değil.sewgin yüreğinde olduğu için unutamıyosun,unutmayı da yürekten istersen onu da başarabilirsin...ama sanırım senin ilk önce unutmak kelimesini kabullenmen gerekiyo.hatıralar zor durumda bırakır insanı,ama artık hayatına başka birini al we o kişiyle hiç yapmadığın şeyler yap,öncekilerden farklı ...o zaman göreceksin o anın büyüsü unutturacak,belki hepsini değil ama büyük bi kısmını.ben de 5 senelilk bi ilişiyi böyle unuttum işte...izi bile yok artık.şuan beraber olduğum kişiyi de kimseye değişmem...umarım sen de başarırsın...
inşallah yaa saolun vallahi.ne biliyim bu kadar çok bu durumu yaşayan olduğunu bilmezdim ama inşallah ben ve benim durumumda olanlar unutmayı becerebiliriz.
sağolun
Unutmak istemediğimiz okadar çok anı birikiyor ki ceplerimizde, ne o anıları nede esas kişileri unutabiliyoruz..
Herşey istemekten geçer aslında,
Sonuç: Unutmak istemiyoruz ve unutamıyoruz..
Daha güzel değilmi peki? Duygu fakiri değiliz en azından..
O yanma hissi geçene dek unutmayı unutun..
O his geçtikten sonra ise, ömür geçmiş, bizde geçmişizdir zaten..
Işık ve Sevgiyle..
