Lavinya.Net Panolar

Bana göre yalnız kalmak çoğu zaman zorunlu bir tercih meselesi.
Şöyle ki:
İnsanların çoğu istisnai zamanlar dışında(kendini kötü hissetme vs) yalnız kalmak istemezler.
Ama bazen kendilerini topluma ifade edemedikleri için ve bazen de topluma ve içinde oldukları toplumda gelişen olaylara uymadıkları için dışlanırlar veya kendi kendilerini dışlarlar.
Ya da şöyle olabiliyor:
bulunduğunuz topluma uymadığınızı düşünüyorsunuz ve kendinizi dışlanmış hissedip kendi köşenize çekiliyorsunuz.
En basiti okuduğum üniversiteyi örnek verebilirim.
bulunduğum sınıftaki öğrenciler arasında şu an çeşitli gruplaşmalar oluşmuş.Ve siz ya birine gireceksiniz ya da tek başınıza yalnız bir şekilde üniversite okumak zorunda kalacaksınız...
bu kaderi özellikle utangaç,çekingen toplum içinde kolay sıkılan kişiler yaşıyor...
onün içün utangaç ve çekingen olmamaya çalışın...
Çünkü dikkat edersek toplumda özellikle yalnız kalan kişiler bu tarz kişilerdir....

yalnız kalmak benim suçum

Yalnız kalmak gidenin,Yalnız bırakılmak kalanın suçu bence..

bence kimsenin suçu değil tercih meselesi sadece

bir söz vardır yalnızlık eski sevgilim diye...yalnızlık insanı kendine getirir ve kimsenin suçu değildir ayrıca çok güzel,güzel olduğu kadar da özgürlüktür...

hep bir şeylerin bedelini öderiz. iyi veya kötü olur bu! yalnızsak düşünmek lazım: neden yalnızım? her şey gibi yalnızlığımızın da sorumlusu biziz...

yalnız kalmak demk sevdiğinin yanında olmaması ise suç sadece bi kişiye ait değildr...çölde yalnız kalan bi kuru çiçeğin suçu neki susuz kalsın....


yalnızlık..
sensizlikten kalan en acı gerçek....

hem bizim hemde yalnız bırakanların suçu

benim yanlızlığımın suçlusu benim . kendim seçtim itirafımdır

Benim şuçum bunu buradan itiraf ediyorum.
İnanın kimsenin suçu yok, beni anlamayanların dahil..
bu benim şahsi yalnızlığım...

yalnızlık kader,suç,ödül,ceza,tercih,güç gösterisi,güçlülük kanıtı ya da zorunluluk,hiçbiri değildir bence.en büyük kalabalıkların içinde bile kendimi yalnız hissettiğim o kadar uzun zamanlar oldu ki,hem ben de seçmemiştim yalnızlığımı, ama simdi biliyorum daha doğrusu kalbimde,yüreğimin ta orta yerinde hissedebiliyorum,ben yalnız değilim sevdiklerim ve beni sevenler aslında hep benim yanımdalar,kalbimdeler,benimleler.ve eminim,ben de onların kalbindeyim...KARANLIKLARIN İÇİNDE YAPAYALNIZ OLSAM DA BEN YALNIZ DEĞİLİM,BİRYERLERDE HERZAMAN BENİMLE OLAN BİRİLERİ VAR...BUNU BİLMEK GÜZEL...ama birgün bundan emin olamazsam işte o gün dipsiz bir yalnızlığın içine gömülebilirim...ama şimdi...

bu defa benim suçum...

onun

benim suçum...

Yalnızlık oyun gibi,mızıkçılık yapan bizleriz..